recensie Noord Hollands Dagblad

LENTEBRIES IN GALERIE OOST 99

Expositie: ‘Lentebries’, schilderijen en sculpturen van acht kunstenaars; Galerie Oost 99, Grote Oost 99, Hoorn; geopend: woensdag t/m zondag 12.00-17.00 uur; t/m 26 april.

Schilderijen met fluitekruid en buiten spelende kinderen zijn tekenen aan de wand dat in de Hoornse galerie Oost 99 het voorjaar is begonnen. Op de tentoonstelling ‘Lentebries’ exposeren An Beerman, Sylvie van Hulle, Francisca Kalmijn, Antonio Poioumen, Marie Raemakers en Antje Sonnenschein hun recente schilderijen. Rob Logister en Monique Spapens laten nieuwe beelden zien. Anni Bakker heeft zorg aan de tentoonstelling besteed. Het bleek echter niet eenvoudig om acht kunstenaars goed te presenteren. ’Ik kon er een nacht niet van slapen’ zo schetst de galeriehoudster haar inrichtingsperikelen. ´Er zijn beelden ingeleverd die ruimte eisen terwijl andere werken juist intimiteit vragen´. Zo bracht Rob Logister (1959) uit Amsterdam, een gigantische tulp (2 x 3 m) van staal mee. Het beeld laat de kijker krimpen tot Pinkeltje en iets heel gewoons vanuit kabouterperspectief beschouwen. Behalve de zwarte tulp bracht de beeldhouwer een serie roestvrijstalen orchideeën mee. Het werkt vervreemdend de tere bloemen uitgevoerd te zien in zwaar materiaal. De galeriehoudster plaatste ze bijna ondersteboven. Een eigenzinnige ingreep die de grillige vormgeving benadrukt en de schaduwwerking benut. Bovendien heeft ze de orchideeën zo over de vloer geslingerd dat ze een visuele schakel vormen met de bloemcomposities van Marie Raemakers (1959). Deze kunstenaar uit Amsterdam maakte al in haar academietijd de keuze alleen bloemen te schilderen. Composities met uitvergrote bloemen zie je vaker. De werken van Raemakers onderscheiden zich. Haar bloemen zweven als losse elementen in de ruimte. Met de kleuren is ook iets loos dat pas later opvalt. Uitgebloeide bloemen schildert ze in frisse tinten, net ontloken kelken voert ze uit in herfstige mengtonen. Zo benadrukken de weelderige composities levenskracht en groei. Een vitaliteit die ook de bronzen van Monique Spapens (1967) uit Harderwijk kenmerkt. Zowel de torso’s als de krachtige dierbeelden worden paarsgewijs, tegenover elkaar gepresenteerd. Alleen al uit de beide stieren, twee schitterende unica´s, blijkt dat ze zo elkaars vormgeving versterken.

Lida Bonnema